Historia Klubu Sportowego „Płomień” Niegowonice
Pierwsza, zorganizowana drużyna piłkarska powstała w Niegowonicach około roku 1950, gdy to kilku młodych chłopaków założyło jednolite stroje i w ramach akcji „Łączność Miasta ze Wsią” reprezentowało Niegowonice w lokalnych rozgrywkach. Choć nie zachowały się żadne dokumenty z działalności tej drużyny, to ze starych fotografii można dziś odtworzyć jej skład. Na najstarszym, znanym obecnie zdjęciu, wykonanym w 1951 roku na boisku w Niegowonicach, tuż przed meczem z zespołem Klubu Sportowego Milowice, w składzie naszej drużyny znaleźli się: Tadeusz Pucek, Tadeusz Kowalik, Julian Ciupka, Władysław Jeziorowski, Lucjan Rudy, Józef Bugajski, Leszek Dzbanuch, Czesław Ludwikowski, Wiesław Ludwikowski, Piotr Mstowski, Bogdan Janoska (bramkarz) oraz Stanisław Szar.
Tak więc jest to najstarszy znany obecnie skład zespołu piłkarskiego z Niegowonic.
Na kolejnej fotografii, wykonanej w Niegowonicach około roku 1957, możemy zobaczyć niepełny skład drużyny, w którym znaleźli się: Stanisław Rudy, Tadeusz Klimczyk, Sławomir Skałbania, Zenon Kubasik, Zdzisław Skrzek, Stanisław Wicek, Tadeusz Staroń, Stanisław Supernak i Edmund Wojdas.
Inne bardzo ciekawe zdjęcia wykonano około roku 1960 przed meczami z Dąbrową Górniczą – Sikorką i Tucznawą, jednak zły stan obu fotografii znacznie utrudnia pełną identyfikacje piłkarzy. Zgodnie z napisem na jednym z tych zdjęć, mecz z „Tuczną Babą” zakończył się rezultatem 6 – 5 na korzyść piłkarzy z Niegowonic. W naszej reprezentacji zagrali wówczas między innymi: Bogdan Janoska, Stanisław Supernak (bramkarz), Ludwik Szatan, Tadeusz Pucek, Stanisław Rudy, Michał Serwicki, Edmund Wojdas, Wiesław Duraj i Zenon Kubasik.
W pierwszych latach swej działalności, drużyna miała wyłącznie charakter amatorski. Nie organizowano systematycznych treningów ani rozgrywek, a stroje i potrzebny sprzęt zdobywano w własnym zakresie. Również boisko młodzi piłkarze zrobili sobie sami w miarę ówczesnych realiów. Podobno pierwsze bramki powstały z tyczek podtrzymujących drzewa posadzone przy szosie do Dąbrowy Górniczej, przez co drużyna miała potem problemy z Milicją Obywatelską. Niemniej jednak działalność piłkarzy spotykała się z dużą przychylnością mieszkańców Niegowonic, choć zdarzały się pojedyncze przypadki negatywnych postaw. Według jednej z relacji, pewien mieszkaniec Niegowoniczek nie chcąc dopuścić do rozgrywek, nocami potajemnie wywoził na boisko szkło lub niszczył bramki, które paradoksalnie w ciągu dnia pomagał naprawiać. Nie zważając jednak na przeszkody drużyna dalej się rozwijała i na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych przyjęła oficjalną nazwę LZS Niegowonice (Ludowy Zespół Sportowy Niegowonice). Z tego okresu zachowały się imienne karty zawodników wraz z ich fotografiami i badaniami lekarskimi, zgodnie, z którymi, do gry uprawnionymi byli: Mieczysław Dzbanuch (1966), Zdzisław Guzik (brak daty), Czesław Jeziorowski (1959), Wacław Kała (1968), Wiesław Karbownik (1974), Tadeusz Karbownik (1974), Waldemar Klimczyk (1966), Tadeusz Klimczyk (1966), Jan Kluczewski (1968), Jan Kołodziej (1968), Zenon Koza (1968), Henryk Kubasik (1974), Tadeusz Leks (1968), Jan Ludwikowski (1974), Ryszard Nowak (1968), Wacław Nowicki (1967), Krzysztof Olech (1967), Tadeusz Piżuch (1968), Stefan Pucek (1968), Lucjan Rudy (1959), Stanisław Rudy (1966), Wiesław Rudy (1974), Zenon Rudy (1966), Andrzej Salamon (1968), Tadeusz Ścibski (1968), Stefan Serwicki (1968), Lucjan Skrzek (1974), Stanisław Supernak (1959), Wacław Supernak (1968), Zdzisław Supernak (1974), Eugeniusz Synkiewicz (1966), Władysław Szklinirz (1966), Henryk Szymonek (1968), Eugeniusz Wicek (1968), Stanisław Wicek (1967), Edmund Wojdas (1967), Adam Żmuda (1974). Jak łatwo zauważyć synowie bądź wnukowie niektórych z wyżej wymienionych piłkarzy reprezentują dziś barwy KS „Płomień” Niegowonice.
Na początku lat osiemdziesiątych działalność zespołu piłkarskiego znacznie osłabła i choć istniała wtedy drużyna, to brała ona jedynie udział w nieoficjalnych rozgrywkach.
Najstarsze boisko w Niegowonicach powstało przy ulicy Dąbrowskiej, na tzw. Fułesówce i to właśnie na nim wykonano w 1951 roku pierwszą fotografię drużyny. W latach osiemdziesiątych wkopano tam nowe, metalowe bramki, które spełniały swą rolę aż do lat dziewięćdziesiątych, gdy to podjęto próbę reaktywacji klubu i przeniesiono je na dzisiejszą starą płytę stadionu 700-lecia. Równie stare boisko istniało na tzw. Łozku, gdzie około roku 1957 wykonano fotografię niepełnego składu zespołu.
Młodzież z Niegowonic grała również w piłkę nożną na innych, mniejszych boiskach np. koło Wielkanocy, na Małobądzu czy placu szkolnym, a duży udział w kontynuowaniu tradycji piłkarskich miała szkoła podstawowa, szczególnie za czasów obecnego nauczyciela wychowania fizycznego Andrzeja Miśkowca. To właśnie pod jego przewodnictwem, w roku 1994, reprezentacja szkoły do lat 13 po raz pierwszy w historii zdobyła puchar w gminnych zawodach międzyszkolnych rozegranych na stadionie KKS „Łazowianka” Łazy, pokonując w finale 3 – 1 młodych piłkarzy ze Szkoły Podstawowej nr 1w Łazach.
HISTORIA: (współczesna)
Próbę reaktywacji klubu podjął w 1993 roku Zdzisław Podsiadlik. To właśnie wtedy przeniesiono bramki ze starego, zaniedbanego boiska przy ulicy Dąbrowskiej, na miejsce obecnego stadionu 700-lecia. Niestety pomimo dużych chęci drużyna działała krótko, rozgrywając jedynie towarzyskie mecze z okolicznymi klubami i reprezentacjami sąsiednich miejscowości.
Dopiero w roku 1996 z inicjatywy Andrzeja Miśkowca i Waldemara Klimczyka udało się odbudować klub, który dzięki uprzejmości działaczy KKS „Łazowianka” Zbigniewa Blinika i Stanisława Matyji, funkcjonował jako rezerwy tej drużyny, przyjmując nazwę KKS „Łazowianka” II Niegowonice.
Inauguracyjny mecz piłkarze z Niegowonic rozegrali w niedzielę 11 września 1996 roku przeciwko drużynie Budowlanych Ogrodzieniec. Mecz obejrzało wielu mieszkańców Niegowonic i pomimo klęski 0:5 (0:2), nie kryto radości z reaktywacji klubu.
Skład drużyny w pierwszym meczu z Budowlanymi Ogrodzieniec 0:5 (0:2).
I kolejka 11.09.1996r. Niegowonice
Marcin Mędrek (bramkarz), Tomasz Kisielewski, Arkadiusz Kucab, Robert Pawłowski, Rożdżyński Wiesław, Andrzej Miśkowiec, Marcin Szabla, Marcin Karbownik, Grzegorz Grudniewski, Tomasz Supernak, Sebastian Kała. Rezerwa: Łukasz Klimczyk, Bartłomiej Klimczyk, Włodzimierz Rożdżyński, Grzegorz Żybura, Karol Łonak.
Nieco lepszy przebieg miało drugie spotkanie, rozegrane 18 września 1996 r. na boisku w Górze Siewierskiej zakończone porażką 2:4 (2:2) Tak więc w meczu tym piłkarze naszej drużyny strzelili pierwsze bramki w oficjalnych rozgrywkach, a ich autorami byli Wiesław Rożdżyński i Sebastian Kała.
Pierwsze bramki po reaktywacji w meczu ze Zniczem Góra Siewierska 2:4 (2:2).
II kolejka 18.09.1996r. Góra Siewierska
Bramki: Rożdżyński Wiesław, Kała Sebastian
Skład: Łonak Karol (bramkarz), Pawłowski Robert, Kucab Arkadiusz, Rożdżyński Wiesław, Przybylski Krzysztof, Miśkowiec Andrzej, Czaja Roman, Grudniewski Grzegorz, Rożdżyński Włodzimierz, Supernak Tomasz, Kała Sebastian. Rezerwa: Mędrek Marcin, Klimczyk Łukasz, Klimczyk Bartłomiej, Kisielewski Tomasz, Skrzek Marcin
Przez pierwsze dwa sezony, będąc beniaminkiem, Płomień zajmował miejsca w dolnej części tabeli. W następnych sezonach gracze zdobyli nowe doświadczenia co automatycznie przełożyło się na miejsca zajmowane na końcu rozgrywek. W tym czasie dwukrotnie szansę na awans drużyna straciła w ostatnich kolejkach ligowych. Przełom nastąpił w sezonie 2001/2002. W 2001 roku klub odłączył się od „Łazowianki” i został zarejestrowany jako samodzielny klub pod nazwą Klub Sportowy „Płomień” Niegowonice. Pod nowym szyldem drużyna, po znakomitym sezonie (101 bramek strzelonych i tylko 25 straconych), osiągnęła historyczny awans do klasy „A” podokręgu sosnowieckiego.
W następnych latach drużyna grała ze zmiennym szczęściem na przemian awansując i spadając z klasy „A”. W chwili obecnej, po spadku, kolejny raz walczy o mistrzostwo klasy „B” i kolejny awans.
Na początku swoich występów klub dysponował jednym boiskiem bez zaplecza technicznego. W chwili obecnej posiada dwie płyty służące nie tylko zawodnikom ale również mieszkańcom Niegowonic i Niegowoniczek. W 2004 roku do dyspozycji piłkarzy oddano budynek klubowy wyposażony w dwie szatnie oraz pełne zaplecze techniczne.
Klub zajmuje się nie tylko działalnością sportową, ale angażuje się również w życie społeczne wsi. Jest organizatorem i współorganizatorem wielu festynów o charakterze sportowo –rekreacyjnym i chętnie włącza się w życie miejscowości.
Znalezione w internecie:
Wypowiedź jednego z internautów o nicku "wr" na forum strony niegowonice.com:
- Pamiętam jak w 1996 r. w naszej szkole (chyba w dawnej sali geograficznej) odbyło się pierwsze spotkanie organizacyjne (a w zasadzie reaktywacyjne) klubu. Panowie A. Miśkowiec i W. Klimczyk tłumaczyli jak widzą przyszłość klubu i zachęcali młodych do treningów.
Ale nie wspomniano tu jeszcze o dwóch sprawach. Po pierwsze początki aktualnego klubu są chyba trochę wcześniejsze. Pamiętam jak pod wodzą innego trenera (nazwiska nie pamiętam) ćwiczono jeszcze na boisku na Małobądzu. Potem przeniesiono się na boisko przy ul. Dąbrowskiej by wreszcie przenieść tamtejsze bramki w miejsce obecne. Szatnia chyba była wtedy w naszej remizie.
A druga sprawa to pierwsze nieoficjalne mecze klubu m.in. z Błędowem. Takie mecze organizowano jeszcze za czasów wcześniejszego trenera. Zresztą chyba i pod przewodnictwem A. Miśkowca jeździliśmy na Błędów.
UWAGA: fotografie o których mowa w powyżej, znajdują się w zakładce GALERIA!